نویسنده و فرستنده مطلب به تارنمای ناظم سرا:سرکار خانم سمیرا ادیبی
آهای دوست قدیمی من دلتنگ نشو! اینجا با این همه فاصله هم می توانم رقص سیب آدمت را تصور کنم .
یادت میاید آن زمانی را که می گفتم یادگاری گرفتن را دوست ندارم؛بوی سفر میاید و دوری وقتی عزیزی چیزی را به تو یادگاری می دهد!
اما حالا چند شبی است یادگاریت محرم شده است و دخترک احساسم میان بزم ستاره ها درد دل می کند با او.
این روزها دستم شاید اما دلم به نوشتن نمی رود…
تازیانه می زنم بر پیکر کلمات و آنها عاصی تر از من سرکشی میکنند
خیالت هم نیست که گاه به گاه در کوچه باغ خاطره هامان گم شود و نویسنده از ان تعبیر به شادمنی بی سبب کند…..
هوای حوصله ام ابریست و کلافه ام از تو وبوی گیسوانی که به باد داده ای!
همین که با دستانم عمق نبودنت را به آغوش میکشم چشمانت را مجسم می شوم و هوش از سر دلم می پرد و باز مستانه خنده چشمان تو به عمق حماقت کودکانه من !!!اصلا حرف حساب چشمان تو چیست ؟ میدانی غرق می شوم در تالاب آبی چشمانت همان جایی که نیلوفرانه های احساسم را به رقص واداشته است!
کدام شعر را خدا درون دفتر چشم هایت به نستعلیق نوشته است نمی دانم من فقط میدانم بدجور رام میکنند احساس های وحشیم را
گاهی وقت ها آدم باید با خودش رو راست باشد!!! باید بنشید و حسش را حسابی حلاجی کند ببیند ته کار قرار است چه شود
اما حرف تو که میان باشد؛ نمی شود که نمی شود که نمی شود…………….
کاش میشد تورا برای روزهای مبادا از همه لحظه ها قرض بگیرم و درون صندوقچه کوچک نگه دارم می دانی که لحظه های مبادای من این روزها زیاد شده است!
راستی به گمانم آنجایی که رفته ای با باران غریبه نباشد شنیده ام ابرها مهربانند و ناز سبزه زاران را عاشقانه نیاز میکنند!
سلام مرا به همگی شان برسان
تمام شاعرانه هایم را امروز بری شادیت نذر خواهم کرد تو فقط سبز شو پیچک شو بر عریانی این همه احساس تازه به بلوغ نشسته !
تعداد بازدید این مطلب :468
